As urxencias do consumo
Poida que academos un teito máis ou menos estable nas compras online, pero que cheguen ata a porta de casa é xa norma para millóns de persoas. Varias veces ao mes. As empresas de mensaxería e transporte teñen que facer fronte a esixencias cos prazos, pero as súas contas de resultados tamén tiran cara arriba.
Xa non é nin un titular, a compra online está normalizada. O ecommerce xera millóns de pedidos diarios: só imaxinemos o que move Amazon que lanzou en 2011 Prime, un servizo de subscrición polo que por 20 euros hai incluídos envíos gratuítos de millóns de produtos. O 60 % das vendas online veñen desta plataforma xunto con Zalando, Alibaba ou eBay.
Malia esta dinámica non necesariamente veremos desaparecer as tendas físicas –polo menos nas concentracións de poboación que sexan rendibles– porque mesmo Amazon está a abrilas. Chegará un momento no que se equilibren os hábitos dos consumidores, segundo pensan moitos expertos. Pero aínda así o movemento de envíos será fortísimo: segundo un estudo da Comisión Nacional dos Mercados en España houbo 115,3 millóns de transaccións e-commerce só no primeiro trimestre de 2017. Algúns dos xigantes xa están cambiando a estratexia trasladándose ao centro das cidades para poder ofrecer inmediatez na entrega, como Ikea, Decathlon ou Leroy Merlin. Tamén se están poñendo en marcha servizos para o pequeno comercio, que non ten envíos tan recorrentes pero que debería tentar incorporar a loxística se quere competir.
Os problemas da peonalización
En Seur están a falar con distintos concellos europeos para buscar alternativas de mobilidade ante o medre dos envíos de paquetes e, ao mesmo tempo, as restricións ao tráfico no centro das cidades. Mentres atopan unha solución comezaron nos últimos meses a instalar “microhubs”: pequenos almacéns de non máis de 100 metros cadrados. Teñen 14, sete deles en Madrid, cidade que debería contar con 12 para poder cubrir a vila co servizo exprés dunha e dúas horas. Tamén o novo operador de transporte urxente terrestre DHL Parcel Iberia –naceu en 2017 da segregación de DHL Express Iberia, que queda para o transporte aéreo–, ten 67 centros operativos, 2.800 Servicepoints e 2.500 vehículos de recollida e repartición movéndose polo país adiante.
Estes nomes forma parte dos listado dos grandes: 88,7 % dos españois que mercaron online na primeira metade de 2017 recibiron un paquete xestionado no 57 % dos casos por empresas como ASM, Envialia, Nacex, Seur, MRW e Tipsa; o 24 % por Correos e Correos Express, e o 16,5% por integradores como DHL, UPS, TNT e FedEx.
Poden as empresas cumprir cos prazos?
Aínda que as grandes o teñen máis doado para facelo non sempre é así, e os atrasos nas entregas poden acumularse. Ademais, moitas veces ofrecen servizos a coñecidas plataformas de comercio que manexan volumes que facilmente poden desbordar o traballo.
Un informe da pasada primavera feito pola OCU asegura que “en xeral, as empresas de paquetería non prestan o servizo á altura das expectativas”. Por unha cousa ou outra “ou non se avisa con antelación suficiente, ou chega con atraso, ou non deixan abrir o paquete en domicilio”. […]
Os patróns deféndense
As empresas de mensaxería e a paquetería viron aumentar os seus ingresos un 5,7% en España en 2016 pero a patronal do sector cre que é o comercio electrónico o que debe agradecer á loxística o seu apoio e non ao revés. Tamén pide que non se xeralicen o servizos express e que todos acouguemos un pouco coas esixencias de prazos. Digamos que demandan o nacemento dunha cultura da loxística adaptada aos tempos que xa corren.
Un dos temas tamén recorrentes para estes empresarios é a denuncia da competencia desleal de Correos. O certo é que a empresa pública está vivir un renacer inusitado cando todo o mundo pensaba que morrería co ocaso do correo postal […]
(Extracto da reportaxe que se pode ler completa no número 321 – febreiro 2018)
Comentarios (0)